Η Βρετανική Σχολή Αθηνών προέβη στην κάτωθι ανακοίνωση για τον θάνατο του John James Coulton:
"Η ΒΣΑ ανακοινώνει, με μεγάλη θλίψη, την αποδημία του Jim Coulton, στο Εδιμβούργο την 1η Αυγούστου 2020, σε ηλικία 80 ετών.
Μετά την ολοκλήρωση του πτυχίου στο Cambridge, ο Jim Coulton εκπόνησε το διδακτορικό του στο ίδιο ίδρυμα υπό την επίβλεψη του W.H. Plommer, στην αρχιτεκτονική εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής στοάς. Στη Βρετανική Σχολή Αθηνών ήρθε για πρώτη φορά το 1962, για να μελετήσει αυτό το πεδίο και υπήρξε τακτικός επισκέπτης καθ 'όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και του 1970, προχωρώντας σε μια αναθεωρημένη έκδοση της μελέτης του δημοσιεύοντάς την το 1976 στη σειρά των Μονογραφιών της Οξφόρδης για την Κλασική Αρχαιολογία. Το ενδιαφέρον του Jim Coulton για την πρακτική λειτουργία της αρχαίας αρχιτεκτονικής είναι εμφανές τόσο στο σημαίνον βιβλίο του "Greek Architects at Work: Problems of Structure and Design" (1977) όσο και σε μια μακρά σειρά άρθρων που μετατοπίζουν το πεδίο έρευνας από τον πιο παραδοσιακή τομέα στην αρχιτεκτονική αισθητική. Όλες οι δημοσιεύσεις του συνοδεύοντας από δικά του εξαιρετικά σχέδια και αναπαραστάσεις.
Η πρώτη ακαδημαϊκή θέση του Jim Coulton ήταν ως Λέκτορας Κλασικών Σπουδών στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας στην Καμπέρα. Επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1968, για λίγο στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, στη συνέχεια στο Τμήμα Κλασικής Αρχαιολογίας του Εδιμβούργου όπου παράμεινε από το 1968 έως το 1979. Στη συνέχεια ανέλαβε ως Επικεφαλής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, σε συνδυασμό με το Merton College, θέση που κατείχε μέχρι την αποχώρησή του το 2004. Ένα συνέδριο, που δημοσιεύθηκε το 2005 με το τίτλο "Αρχιτεκτονική και Αρχαιολογία στις Κυκλάδες" σηματοδότησε την αφυπηρέτησή του.
Η εμπειρία πεδίου του Jim Coulton ήταν σημαντική. Στην Ελλάδα, η συμμετοχή του στην ανασκαφή στην Περαχώρα, που ανασκάφηκε για πρώτη φορά από τον Humfry Payne τη δεκαετία του 1930, τροφοδοτήθηκε με την έρευνά του για τις στοές, ενώ η «Αυστραλιανή σύνδεση» τον έφερε στο στη Ζαγορά Άνδρου, υπό τον Αλέξανδρο Καμπιτόγλου, όπου γνώρισε τη γυναίκα του Mary. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 γνώρισε στο Λευκαντί, ως μέλος της ομάδας με επικεφαλής τον Mervyn Popham, τον Hugh Sackett και τον Πέτρο Καλλιγά, ανασκάπτοντας το διάσημο ηρώο στην Τούμπα. Η αναπαράσταση του οικοδομήματος από τον Jim Coulton έγινε ευρέως γνωστή. Στη δεκαετία του 1990 ανέσκαψε το οχυρό Φύλλα-Βράχος, επίσης στην Εύβοια, σε συνεργασία με την Έφη Σαπούνα-Σακελλαράκη. Και οι δύο ανασκαφές δημοσιεύθηκαν αμέσως ως συμπληρωματικοί τόμοι στο BSA Supplementary BSA το 1993 και το 2002 αντίστοιχα.
Η Τουρκία ήταν ένας άλλος τομέας ενδιαφέροντος: ο Jim Coulton συνεργάστηκε με το εκεί αδελφό βρετανικό ινστιτούτο, το Βρετανικό Ινστιτούτο Άγκυρας (BIAA), μελετώντας πτυχές των πόλεων Οινόανδας και Αφροδισιάδος, και διευθύνοντας μια αρχαιολογική έρευνα πεδίου στη Βάλβουρα Λυκίας τη δεκαετία του 1990, της οποίας τη δημοσίευση έκανε στο BIAA το 2012. Επίσης, επιμελήθηκε τη σειρά μονογραφιών της BIAA για αρκετά χρόνια.
Όσοι γνώριζαν τον Jim Coulton - ως δάσκαλο, συνάδελφο ή απλά φίλο - θα τον θυμούνται με εξαιρετική ζεστασιά. Η εποικοδομητική του συνήθεια να ανησυχεί για τα προβλήματα μέχρι να βρεθεί μια λύση, η αποφυγή της γενικής γενίκευσης και των εύκολων λύσεων, έθεσε την ακαδημαϊκή του ευρυμάθεια και γνώση σε πρώτη θέση.
Στέλνουμε τα βαθύτερα συλλυπητήρια μας στη σύζυγό του Μαίρη, και σε όλη του την οικογένειά".
Robin Barber & John Bennet, Αθήνα, Αύγουστος 2020
Πηγή: Βρετανική Σχολή Αθηνών